Discussies over plastische chirurgie monden onherroepelijk uit in hevige voors en tegens: ‘Rimpels moet je accepteren!’ vindt de een. ‘Wat is een spuitje spierontspanner nu anders dan een lik haarverf?’ vindt de ander. Maar ondertussen barsten de klinieken uit hun voegen, zitten de wachtkamers vol, groeit het aantal klanten – correctie: patiënten – en worden ze ook steeds een beetje jonger. Humo posteerde zich in de wachtkamers: wat leeft daar? Hoe zijn die mensen er terechtgekomen? Wat willen ze? En wat niet?